Odezwa Rektora białostockiego Seminarium Duchownego w sprawie zbiórki ofiar na tacę na potrzeby uczelni

Drodzy Bracia i Siostry,

Po roku kościelnym, który stawiał nam zadanie czynić Kościół domem jest nam wyznaczone kolejne zadanie, żeby być solą ziemi. A sól ma dwie właściwości. Z jednej strony służy zachowaniu świeżości, a z drugiej podkreśleniu smaku. To są też zadania, które powinniśmy nieustannie podejmować. Z jednej strony mamy troszczyć się o to, co sprawia, że jest w nas nowość wiary, wiary wyznawanej, celebrowanej, przeżywanej, omadlanej... Ale z drugiej strony musimy chronić swoją wiarę, smakować ją tak, aby jej nie utracić, aby nie roztrwonić tych wartości, które zostały nam przez Boga przekazane.

Chrześcijanin - świadek wiary to ktoś nie tylko włączony przez chrzest do Kościoła. Takich mamy wielu w naszym kraju. Teologia Nowej Ewangelizacji podkreśla, że jest nim ten, kto spotkał Chrystusa, podobnie jak dwa tysiące lat temu galilejscy rybacy, zaufał i pokochał, przyjął Go jako Zbawiciela i nie przestał za Nim iść poznając i pogłębiając o Nim prawdę, realizując w ten sposób swoje chrześcijańskie powołanie. Do tego zachęca nasz niedawno ogłoszony przez Ojca świętego Benedykta XVI Rok wiary.

Od najdawniejszych czasów, po dzień dzisiejszy realizacja chrześcijańskiego powołania jest rozumiana jako rozpoznanie, przyjęcie i wypełnienie woli Bożej. W jej rozeznawaniu człowiek niejednokrotnie doświadcza swej niemocy. Dlatego potrzebuje kogoś, kto pomoże mu ją odnaleźć, przyjąć i wypełnić. Towarzyszący w poznawaniu woli Bożej zostali nazwani przez Tradycję Kościoła ojcami, kierownikami duchowymi. Takimi kierownikami są kapłani. Kapłana ceni się najbardziej wówczas, gdy go zabraknie. Dzięki Bogu za to, że w naszej Archidiecezji mamy ciągle nowe powołania do kapłaństwa. Chcielibyśmy, aby ich było jak najwięcej, ale do tego potrzeba jest nieustanna modlitwa i troska wszystkich wiernych.

Pragnę w imieniu całej wspólnoty Archidiecezjalnego Wyższego Seminarium Duchownego w Białymstoku wyrazić wdzięczność tym wszystkim, którzy nas wspierają duchowo i materialnie. Pomoc, jaką otrzymujemy każdego roku od Was, Drodzy Bracia i Siostry, w formie ofiar na tacę oraz płodów rolnych zbieranych w parafiach naszej Archidiecezji, daje nam możliwość zapewnienia wspólnocie seminaryjnej odpowiednich warunków do życia i formacji.

W tym krótkim słowie pragnę zwrócić się do Was z serdeczną prośbą o dalsze wsparcie. Potrzeby ciągle przekraczają nasze możliwości. Cieszymy się i jesteśmy wdzięczni za każdą formę pomocy, która świadczy o Waszym umiłowaniu Chrystusowego Kościoła i trosce o przyszłych kapłanów. Wdzięczność naszą za złożone dary okazujemy poprzez codzienną modlitwę, polecając intencje wszystkich naszych ofiarodawców.

Niech Bóg wszystkim błogosławi i umacnia w świadczeniu o Jego miłości!