Wojskowa św. Jerzego

Informacje o parafii

Parafia powstała na mocy dekretu erekcyjnego wydanego przez Biskupa Polowego Wojska Polskiego Sławoja Leszka Głodzia 3 listopada 1993 r. Otrzymała ona tytuł św. Maksymiliana Marii Kolbego. Pierwszym jej proboszczem został mianowany ks. Marian Wydra - wykładowca Archidiecezjalnego Wyższego Seminarium Duchownego w Białymstoku.
W okresie międzywojennym i kilka lat po II wojnie światowej kościołem parafialnym wojskowym była świątynia pw. św. Stanisława Biskupa i Męczennika. Z tego też kościoła, obecnie świątyni parafialnej w strukturach archidiecezji białostockiej, korzystała odrodzona parafia wojskowa.
Nowy kapelan i proboszcz wojskowy ks. Tadeusz Pałuska w kwietniu 1997 r. urządził tymczasową kaplicę i kancelarię parafialną w baraku wojskowym przy ul. Kawaleryjskiej 70 i odtąd tam koncentrowało się duszpasterstwo wojskowe. Dnia 1 grudnia 1997 r. nastąpiła zmiana tytułu parafii, która jako patrona otrzymała św. Jerzego. W wyniku uzgodnień z czynnikami wojskowymi podjęto decyzję o adaptacji połowy budynku warsztatowego Wojskowej Administracji Koszar (nr 126) w kompleksie koszarowym białostockiej brygady. Wykonany w 1999 r. przez architektów A. Poraszkę i R.  Misiuka projekt został zaakceptowany przez Biskupa Polowego i zatwierdzony przez Rejonowy Zarząd Infrastruktury w Warszawie.
Wraz z projektem świątyni garnizonowej oraz pomieszczeń na plebanię i kancelarię parafialną powstał plan zagospodarowania terenu przy kościele. Dnia 23 kwietnia 1999 r. powstał Komitet Budowy Kościoła i rozpoczęto prace adaptacyjno-budowlane nowej świątyni. W początkach grudnia 2000 r. budowa w stanie surowym była już gotowa i zaczęto prace wykończeniowe. Wkrótce w nowej świątyni zaczęto odprawiać nabożeństwa.
Wnętrze kościoła wyposażono w konwencji patriotyczno-militarnej wg projektu J. Grygorczuka. W prezbiterium świątyni został umieszczony ołtarz i tabernakulum, które swym wyglądem nawiązują do rękojeści "Szczerbca" - miecza koronacyjnego królów polskich od czasu Władysława Łokietka. Ścianę ozdabiają sztukaterie przedstawiające sztandary bojowe z czasów króla Zygmunta Augusta, logo Ordynariatu Polowego WP, tarcze z Orłem i Pogonią oraz proporce z barwami białostockich jednostek wojskowych z okresu II Rzeczypospolitej: 42 Pułku Piechoty, 14 Dywizjonu Artylerii Konnej i 10 Pułku Ułanów Litewskich. Obrazy zawieszone w świątyni są dziełem D. Grozdewa, A. Zieniuka i J. Łańczaka.
Godny odnotowania jest fakt, że w kwietniu 2001 r. w prezbiterium kościoła jako sygnaturkę zamontowano swoistą relikwię - dzwon, pochodzący ze zburzonego przez komunistyczne władze w latach 50. XX w. kościoła garnizonowego w Regnach koło Łodzi. Dzwon ten ukrył i przechowywał przez ponad 40 lat żołnierz II Armii Wojska Polskiego, Mieczysław Puzyrewski.
W kościele znalazły swe miejsce tablice pamiątkowe poświęcone gen. Władysławowi Sikorskiemu, żołnierzom I i II Armii Wojska Polskiego, powstańcom styczniowym 1863 roku, marynarzom Flotylli Rzecznej MW z Pińska na Polesiu i lotnikom - funkcjonariuszom Straży Granicznej którzy zginęli podczas katastrofy śmigłowca 30 października 2009 r.
Parafia garnizonowa, oprócz rodzin wojskowych, opieką duszpasterską obejmuje: 18. Białostocki Pułk Rozpoznawczy, 25. Wojskowy Oddział Gospodarczy, Wojewódzki Sztab Wojskowy, Wojskową Komendę Uzupełnień w Białymstoku i Łomży, Garnizonowy Węzeł Łączności w Białymstoku i Łomży, Wojskowe Warsztaty Techniczne w Łomży, Wojskową Pracownię Psychologiczną w Białymstoku oraz Podlaski Oddział Straży Granicznej.