Patronowie Archidiecezji

Najświętsza Maryja Panna Ostrobramska Matka Miłosierdzia

(uroczystość - 16 listopada)

Od XVI wieku czczono w Ostrej Bramie w Wilnie wizerunek Najświętszej Maryi Panny. Gdy obraz uległ zniszczeniu, zastąpiono go nowym, który zasłynął łaskami i został ukoronowany w roku 1927. Kopia obrazu odbiera cześć w katedrze w Białymstoku.

Św. Jerzy, Męczennik

(uroczystość - 24 kwietnia)

Doroczna jego pamiątka przypada 23 kwietnia, w Polsce - 24 kwietnia. Św. Jerzy, żołnierz, męczennik, należy do najbardziej znanych świętych tak na Zachodzie, ale przede wszystkim na Wschodzie. O jego życiu wiadomości posiadamy więcej niż skromne. Kiedy bowiem Małą Azję zajęli Turcy, zniszczyli w niej wszelkie ślady chrześcijaństwa. Najstarszy opis Świętego pochodzi dopiero z roku 954. Jest w nim, jak i w wielu średniowiecznych żywotach św. Jerzego mnóstwo legend.

Błogosławiona Bolesława Lament (1862-1946) - apostołka zjednoczenia chrześcijan

(wspomnienie - 29 stycznia)

Urodziła się 3 lipca 1862 r. w Łowiczu. Lata dzieciństwa i młodości błogosławionej Bolesławy przypadły na okres szczytowego antagonizmu narodowo-wyznaniowego panującego po upadku powstania styczniowego. Po ukończeniu rosyjskiego progimnazjum w Łowiczu i uzyskaniu pełnych kwalifikacji krawieckich w Warszawie, otworzyła pracownię krawiecką w rodzinnym mieście. Pracując zawodowo, prowadziła głębokie życie wewnętrzne pod kierunkiem ks. Antoniego Chmielowskiego, wikariusza kolegiaty łowickiej. W dwudziestym drugim roku życia wstąpiła do Zgromadzenia Rodziny Maryi w Warszawie. Po kilku latach wypełnionego wiernością życia zakonnego, doświadczyła wewnętrznej niepewności co do wyboru zgromadzenia. Po wygaśnięciu ślubów czasowych, za radą spowiednika, opuściła Zgromadzenie Rodziny Maryi z zamiarem wstąpienia do zakonu klauzurowego. Wstąpienie pragnęła poprzedził rekolekcjami, podczas których spotkała się ze sprzeciwem rekolekcjonisty odnośnie jej życiowej decyzji. Rekolekcjonista wskazał jej pracę społeczno-religijną wśród dzieci i młodzieży narażonej na utratę wiary i katolickiego ducha jako pilniejszą dziedzinę odpowiedzialności. Błogosławiona Bolesława od początku swego życia doświadczyła rzeczywistości podzielonego chrześcijaństwa. Głęboko przejęta Chrystusową modlitwą, "aby wszyscy stanowili jedność," boleśnie przeżywając fakt rozdarcia Kościoła, pragnęła podjąć działalność zmierzającą do pojednania Kościoła rzymskokatolickiego z Kościołem prawosławnym. W ówczesnych warunkach, bez ryzyka narażenia wolności, a nawet życia, było to niemożliwe. Jednak jej miłość do Boga i gotowość na każdą ofiarę, aby tylko pomóc ludziom się zbawić, była większa od obiektywnych przeszkód. Bolesława kierowana odpowiedzialnością za katolickie wychowanie polskiej młodzieży żyjącej na Białorusi, opuściła w 1903 r. ziemię ojczystą i udała się do Mohylewa. Błogosławiona Bolesława, pragnąc rozszerzyć działalność zgromadzenia, zapewniła siostrom zdobywanie uniwersyteckiego wykształcenia i uzyskała kościelne zatwierdzenie zgromadzenia, w 1907 r. z całą wspólnotą zakonną przeniosła się do Petersburga, ówczesnej stolicy Rosji i siedziby arcybiskupów mohylewskich. Pełniąc przez 30 lat obowiązki przełożonej generalnej zgromadzenia błogosławiona Bolesława miała duży wpływ na utrwalenie w nim idei ekumenicznych i misyjnych. Łaskę ekumenicznego i misyjnego powołania ceniła jako największy dar Opatrzności Bożej. W 1935 r. ze względu na podeszły wiek i słabnące zdrowie zrzekła się urzędu przełożonej generalnej. W dalszym ciągu jednak bardzo czynnie angażowała się w działalność zgromadzenia, szczególnie w Białymstoku. Zmarła 29 stycznia 1946 r.

Relikwie Błogosławionej Bolesławy, otoczone wielką czcią wiernych, spoczywają w kaplicy Zgromadzenia Sióstr Misjonarek Świętej Rodziny, noszącej tytuł Sanktuarium Bł. Bolesławy w Białymstoku przy ul.Stołecznej 5. Liturgiczne wspomnienie obchodzone jest 29 stycznia.

Błogosławiony Michał Sopoćko (1888-1975)

(wspomnienie - 15 luty)

Ks. Michał Sopołko urodził się 1 listopada 1888 roku w Juszewszczyźnie, w powiecie oszmiańskim, na Wileńszczyźnie. Po ukończeniu szkoły miejskiej w Oszmianie wstąpił w roku 1910 do Seminarium Duchownego w Wilnie. Święcenia kapłańskie otrzymał w roku 1914. Pracował kolejno jako wikariusz w Taboryszkach (1914-1918), następnie jako kapelan Wojska Polskiego w Warszawie i Wilnie (1918-1932). Przez pięc lat pełnił obowiązki ojca duchownego w Seminarium Duchownym w Wilnie (1927-1932). Najdłużej jednak pracował jako profesor teologii pastoralnej na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Stefana Batorego w Wilnie i w Wyższym Seminarium Duchownym w Białymstoku (1928-1962). Jako spowiednik Świętej S. Faustyny Kowalskiej zainteresował się kultem Miłosierdzia Bożego i stał się nie tylko jego głosicielem, ale również dał podstawy teologiczne tego kultu. Jest Założycielem nowego zgromadzenia zakonnego Sióstr Jezusa Miłosiernego (1941 r.). Zmarł 15 lutego 1975 r. w Białymstoku i pogrzebany został na cmentarzu parafii Wniebowzięcia NMP w Białymstoku. W 1988 r. jego doczesne szczątki zostały ekshumowane i przeniesione do Sanktuarium Miłosierdzia Bożego w Białymstoku.

Uroczysta beatyfikacja ks. Michała Sopoćki odbyła się 28 września 2008 r. w Białymstoku.

MASS-MEDIA